Τα σοφά παιδιά

Αρχίζουν να περπατούν και να μιλούν πολύ νωρίς. Μαθαίνουν να διαβάζουν χωρίς να τα έχει διδάξει κανείς. Κάνουν περίεργες ερωτήσεις για την ηλικία τους και επιδίδονται σε πολύπλοκους συλλογισμούς. Βαριούνται εύκολα, αντιδρούν έντονα, αμφισβητούν τα πάντα. Μένουν στο περιθώριο...

Χαρισματικά παιδιά. Αντιστοιχούν στο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Χαρακτηρίζονται από σύνθετο τρόπο σκέψης, ποικιλία ταλέντων, έντονη κριτική διάθεση, ιδιαίτερο χιούμορ, πολύ υψηλό δείκτη IQ και συχνά παρουσιάζουν συναισθηματική ανάπτυξη ξένη προς την ηλικία τους. Μερικά απ' αυτά διαπρέπουν. Τα περισσότερα, όμως, δεν επιβραβεύονται ούτε από την οικογένεια ούτε από το εκπαιδευτικό σύστημα και μέχρι την εφηβεία σταματούν το σχολείο και περιθωριοποιούνται. Αντί να θεωρούνται ευλογία για την κοινωνία, εξοστρακίζονται ή εντάσσονται στη χορεία των χρυσών μετριοτήτων.

Περίπτωση 1η Ο Μάρκος ήταν τριών, όταν είπε στη μητέρα του: «Δεν ξέρω τι είναι το καλό και τι το κακό. Ανησυχώ ότι δεν έχω συνείδηση». Ηταν η πρώτη υπαρξιακή κρίση του. Στα τέσσερα τον απασχολούσε η φύση των σχέσεων των ανθρώπων και έφτιαχνε σενάρια για ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Τα συνεχή «γιατί» του Μάρκου και η δυσκολία του να ενταχθεί στις παρέες των παιδιών στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό έκαναν τους γονείς του και τον περίγυρό του να τον αντιμετωπίζουν ως προβληματικό. Η δασκάλα του, ανήσυχη, ζήτησε να αξιολογηθεί τόσο συναισθηματικά όσο και νοητικά. Ο ψυχολόγος τον χαρακτήρισε «φυσιολογικό και κακομαθημένο». Στο τμήμα αναπτυξιακής παιδιατρικής του Νοσοκομείου Παίδων, όμως, ο Μάρκος σημείωσε την υψηλότερη βαθμολογία στο τεστ νοημοσύνης, ενώ -αντίθετα- η συναισθηματική νοημοσύνη του ήταν χαμηλότερη από τη φυσιολογική για την ηλικία του. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο Μάρκος, λόγω πολύ υψηλού IQ, αντιλαμβάνεται πράγματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Περίπτωση 2η Η Μαρία μίλησε πριν από τα δύο της με λογικές προτάσεις. Λίγο αργότερα, λόγω ατυχήματος, μπήκε σε νοσοκομείο. Στα χέρια της βρέθηκαν τότε παιδικά βιβλία, τα οποία άρχισε μόνη της να διαβάζει. Το «φαινόμενο Μαρία», αν και κατέπληξε το νοσοκομείο, έβγαλε εκτός εαυτού τη μητέρα, η οποία πέταξε όλα τα βιβλία της μικρής και τα αντικατέστησε με κούκλες. Κατόπιν, στην Α' δημοτικού, ο δάσκαλος αντιλήφθηκε αμέσως ότι το παιδί είχε προηγμένες ικανότητες σκέψης και ανάλυσης. Οι γονείς πήγαν όμως τη Μαρία στη μονάδα αναπτυξιακής παιδιατρικής του νοσοκομείου Αγλαΐα Κυριακού με έναν χρόνο καθυστέρηση, παρά την επιμονή του δασκάλου. Οπως τελικά αποδείχτηκε, η Μαρία είχε δείκτη νοημοσύνης 180 και βεβαίως ήταν χαρισματική. Σήμερα είναι ενταγμένη σε πρόγραμμα παρακολούθησης μαζί με άλλα 30 χαρισματικά παιδιά.

«Ως χάρισμα ορίζεται η έμφυτη εξαιρετική ικανότητα. Για να χαρακτηριστεί ένα παιδί χαρισματικό, εκτός από υψηλό δείκτη νοημοσύνης, πρέπει να διαθέτει δημιουργικό τρόπο σκέψης, κλίση στην επιστήμη ή στην τέχνη, ηγετικές ικανότητες, συναισθηματική και ψυχική σταθερότητα και υγεία», εξηγεί η κυρία Λωρέττα Θωμαΐδου, επίκουρη καθηγήτρια αναπτυξιακής παιδιατρικής και επιστημονική υπεύθυνη στην αντίστοιχη μονάδα της Β' παιδιατρικής κλινικής του νοσοκομείου Αγλαΐα Κυριακού. Το ταλέντο δεν προϋποθέτει απαραιτήτως υψηλή ευφυΐα, όπως και η υψηλή ευφυΐα δεν σημαίνει απαραιτήτως ύπαρξη χαρίσματος. Από την άλλη, ως δημιουργικότητα ορίζεται η ικανότητα να διακρίνεις, να συνδέεις και να γενικεύεις ασυνήθιστες έννοιες μέσα από αντισυμβατικές οδούς. Ομως πόσο μπορούμε εμείς -οι μέσης ευφυΐας γονείς, εκπαιδευτικοί και παρατηρητές- να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε τα χαρισματικά παιδιά ή να τα βοηθήσουμε να εξελιχθούν; Τα χαρισματικά παιδιά είναι μια ειδική και παραμελημένη ομάδα. Πολλές φορές -βεβαίως λανθασμένα- χαρακτηρίζονται υπερκινητικά, τεμπέλικα, αφηρημένα, ακόμη και νοητικώς καθυστερημένα.

Διαβάστε τη συνέχεια του ενδιαφέροντος άρθρου στην εφημερίδα "Η Καθημερινή" (04.03.2010), πατώντας εδώ.