Εγκαίνια πολυχώρου με γλυπτική

Κι όμως, μέσα στο γενικό αρνητικό κλίμα, γίνονται ελπιδοφόρες κινήσεις. Οπως τα εγκαίνια του πολυχώρου The Hub, την 1η Οκτωβρίου με μια έκθεση που φέρνει πιο κοντά τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική. Το πρώην εργοστασιακό κτίριο της βιομηχανίας «Πάλκο» (Αλκμήνης 5 & Σφηττιών 3, μετρό Κεραμεικός), το οποίο ανακαινίστηκε πλήρως από το αρχιτεκτονικό γραφείο if-untitled architects είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής παλαιότερων δεκαετιών στο κέντρο της Αθήνας. Σήμερα έχει μετατραπεί σε συγκρότημα κατοικιών λοφτ που θα διαθέτει και τον χώρο καλλιτεχνικών δράσεων. Ενα θετικό δείγμα ότι η πόλη αποκτά και άλλα ερείσματα, σε μια εποχή δύσκολη και «αντιπαραγωγική».

Ηδη από τη φάση της αποπεράτωσης των εργασιών, πολλοί νέοι Αθηναίοι είχαν επισκεφθεί το κτίριο καθώς οργανώθηκε εκεί ένα Pecha Kucha Athens: η δημοφιλής πλατφόρμα παρουσίασης νέων ταλαντούχων και δημιουργικών ανθρώπων με την παρουσία κοινού. «Ψυχή» της διοργάνωσης είναι η Μάρθα Γιαννακοπούλου, που συμμετείχε ως αρχιτέκτων στη μεταμόρφωση της παλιάς βιομηχανίας, η οποία είχε και την ιδέα της πραγματοποίησης αυτής της έκθεσης για τα εγκαίνια του Πολυχώρου.

«Είχα βαρεθεί να βλέπω συνέχεια στην Αθήνα μαρμάρινα και μπρούντζινα κεφάλια ως δημόσια γλυπτική. Σκέφτηκα λοιπόν να διοργανώσουμε μια ομαδική αφιερωμένη στη σύγχρονη αφαιρετική γλυπτική με ξένους καλλιτέχνες που έχουν ως βάση εργασίας το Λονδίνο.
Ο τίτλος της είναι “Volume One - Αντικείμενα, Γεγονότα και Συναντήσεις”. Σκοπός της διοργάνωσης είναι η εξερεύνηση της φόρμας, του όγκου και της ύλης, μέσω του δημιουργικού διαλόγου αρχιτεκτονικής και γλυπτικής. Η έκθεση προβάλλει το ξεχωριστό παρελθόν του κτιρίου, ενώ παράλληλα εγκαινιάζει τον μελλοντικό ρόλο τού The Hub ως πολιτιστικού χώρου στο κέντρο της πόλης».

Η πρωτοτυπία της ομαδικής είναι να προβάλλει τη θριαμβευτική επιστροφή στη θεατρικότητα, στις πρακτικές της σύγχρονης γλυπτικής, μέσα από τα έργα δεκατεσσάρων διεθνών καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους είναι οι δικοί μας Θανάσης Αργιανάς και Σπύρος Χατζητζάνος, αλλά και άλλοι εικαστικοί όπως ο Φραντς Γουέστ, ο Μάικλ Ντιν και η Μίμι Νόργκεν. Το 1967, ο Michael Fried, στο δοκίμιό του «Τέχνη και οντότητα του αντικειμένου» έκανε μια κριτική στη μινιμαλιστική γλυπτική και την εμφανή θεατρικότητά της, η οποία, ανάγοντας τον θεατή σε πρωταγωνιστή, υπονομεύει την παρουσία της γλυπτικής σύνθεσης. Σύμφωνα με τη Μάρθα Γιαννακοπούλου, η έκθεση επαναξιολογεί αυτό το επιχείρημα. Τα έργα απεικονίζουν σύνθετα συστήματα ρητορικής, που ζωντανεύουν και διευρύνονται μέσα από την ενασχόληση του θεατή.

Πηγή: Η Καθημερινή (22.09.2010).