Εκθεση μεταμορφώνει το άλσος της Νέας Σμύρνης

Πράσινος θύλακος στον αστικό μας χάρτη, το Αλσος Νέας Σμύρνης δεν ήταν πάντα τόσο φιλόξενο, ούτε καν για τους δημότες του.

Η ανάπλασή του, όμως, που ολοκληρώθηκε το 2007, το ξανάφερε στα μέτρα μιας μικρής όασης, «περιφρουρημένης» μάλιστα, λόγω χωροταξίας, από την πολύβουη καθημερινότητα της Νέας Σμύρνης. Καταφύγιο ηρεμίας και δροσιάς, συγκεντρώνει κόσμο καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Κι ακριβώς ως μια ευχάριστη, απρόβλεπτη συνάντηση μ' αυτόν τον κόσμο θέλησε να λειτουργήσει η έκθεση «Πνοές Τέχνης», που περιλαμβάνει εννέα εικαστικές παρεμβάσεις, έξυπνα ενταγμένες στο φυσικό περιβάλλον.

Αυτός ήταν εξαρχής και ο στόχος της ιστορικού τέχνης Χάρ. Κανελλοπούλου, όταν ανέλαβε να επιμεληθεί την έκθεση που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Νέας Σμύρνης αυτές τις ημέρες και μέχρι τις 17 Οκτωβρίου, παράλληλα με τις «Ιωνικές Γιορτές» - τις μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις που διοργανώνει κάθε χρόνο ο δήμος εντός του άλσους.

Δέκα καλλιτέχνες (Κ. Βαρώτσος, Μ. Γεωργιλάκης, Β. Δημητρακοπούλου, Γ. Ευσταθουλίδης, Γ. Λαζόγκας, Αφ. Λίτη, Δ. Σιατερλή, Γ. Χατζηγεωργίου και η ομάδα τέχνης «242», δηλαδή οι Κ. Μάντζαλος και Κ. Κουννής) επιστρατεύτηκαν από πέρυσι την άνοιξη και κλήθηκαν κατ' αρχάς να περπατήσουν στο άλσος. «Ο ίδιος ο χώρος όρισε το θέμα», επισημαίνει η επιμελήτρια, μιλώντας με ενθουσιασμό για τα έργα που όχι μόνο συνομιλούν με το φυσικό τοπίο, αλλά αναπτύσσουν και άμεση σχέση με τους επισκέπτες του άλσους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ηδη τα παιδιά έχουν ενθουσιαστεί με το «νωχελικό» αλλά επιβλητικό σαλιγκάρι του Γιώργου Ευσταθουλίδη. Και πολλά από αυτά συγκεντρώνονται μπροστά στο έργο «Made in China» του Γιώργου Λαζόγκα. Ο παράξενος βωμός του που αξιοποιεί ένα βράχο, αφήνοντας να αιωρούνται πάνω απ' αυτόν πολύχρωμα πλαστικά παιχνίδια, θέλει να αντιπαραθέσει την ιδέα του αυθόρμητου παιχνιδιού στην ύπαιθρο με το «ready-made» πλαστικό παιχνίδι που, καθώς δεν ερεθίζει τη φαντασία, εξαντλεί πολύ σύντομα την «αποστολή» του.

Αντίστοιχα σαν δύο τεράστια παιχνίδια με κύβους μοιάζει η πρόταση της ομάδας «242» - αν κι ο ενήλικος θεατής θα προσέξει πως η εικονογράφηση κάθε πλευράς αναπαριστά αρχιτεκτονικά σχέδια από οικοδομικές εστίες. Πρόκειται για μια απόπειρα αντιστροφής της σχέσης του αστικού τοπίου με το φυσικό: αν το πρώτο συνήθως επιβάλλεται στη φύση, εδώ σε σμίκρυνση γίνεται ένα παιχνίδι χαμένο μέσα στο πράσινο. Αντίθετα, στο φυσικό του περιβάλλον μοιάζει να είναι ο ορειχάλκινος κόκορας της Αφροδίτης Λίτη.

Ως φυσικό τμήμα του περιβάλλοντος προβάλλει και το λιτό ξύλινο δέντρο του Μάρκου Γεωργιλάκη. Η εγκατάσταση του Κώστα Βαρώτσου μοιάζει σαν μια «βροχή» από μικρούς μετεωρίτες ή σαν μια σειρά από μεγάλες σφεντόνες, γεωμετρικά τοποθετημένες ανάμεσα στα δέντρα. Η εμβληματική ορειχάλκινη ψηλόλιγνη μορφή της Βένιας Δημητρακοπούλου φαίνεται σαν να 'ναι βυθισμένη σε σκέψεις που ευνοεί η ηρεμία του τοπίου. Η Γιούλια Χατζηγεωργίου «παίζει» με μια σειρά από απαγορευτικές πινακίδες, που αλληλοακυρώνουν τις υποδείξεις τους. Και, βέβαια, ο εντυπωσιακός ιστός της Δήμητρας Σιατερλή πλέκεται περίτεχνα ανάμεσα στους κορμούς των δέντρων.

«Ολα είναι έργα ήπιας επέμβασης στον χώρο και όλα δημιουργήθηκαν με αφορμή αυτόν», εξηγεί η Χάρις Κανελλοπούλου. Ο εικαστικός περίπατος εγκαινιάζεται επισήμως στις 15 Σεπτεμβρίου. Αλλά προσφέρει ήδη έναν επιπλέον λόγο για να εξερευνήσει κάποιος το άλσος.

Πηγή: Ελευθεροτυπία (09.09.2010).