50 χρόνια τηλεόραση

«Εδώ πρώτος πειραματικός σταθμός τηλεοράσεως της Ελλάδος.Εκπέμπουμε από τη Θεσσαλονίκη». Με την ανακοίνωση αυτή, την οποία εκφώνησε η Λίτσα Φωκίδου, άρχισε η λειτουργία του πρώτου ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού, στις 4 Σεπτεμβρίου 1960, στα εγκαίνια της 25ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Σε διάφορα σημεία της ΔΕΘ, αλλά και σε κεντρικές πλατείες της Θεσσαλονίκης είχαν στηθεί περίπου 100 τηλεοπτικοί δέκτες και οι επισκέπτες της έκθεσης αλλά και οι κάτοικοι της συμπρωτεύουσας είχαν την ευκαιρία να έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το «μαγικό κουτί». Ο σταθμός είχε διάρκεια ζωής τρεις εβδομάδες , όσο δηλαδή διήρκεσε η ΔΕΘ, και μετέδιδε καθημερινά τρίωρο πρόγραμμα από τις 19.30 ως τις 22.00.

Τον Μάρτιο του 1960 ο κ. Μάνος Ιατρίδης , υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ΔΕΗ, είχε τη «φαεινή» ιδέα να προτείνει στον Κώστα Τριανταφυλλίδη , διευθυντή Γενικών Υπηρεσιών και προσωπικό φίλο του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, την εγκατάσταση και λειτουργία ενός τηλεοπτικού σταθμού εμβέλειας 20-30 χιλιομέτρων. «Το 1960 η ΔΕΗ γιόρταζε τα 10 χρόνια λειτουργίας της,αλλά ο ηλεκτρισμός δεν ήταν και ιδιαίτερα διαδεδομένος στη χώρα μας. Θέλαμε λοιπόν εκείνη τη χρονιά,όπως και τις προηγούμενες, στο περίπτερο της ΔΕΗ στη ΔΕΘ να προβάλουμε μια εφαρμογή του ηλεκτρισμού,τον οποίο εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί που αντιμετώπιζαν ακόμη με φόβο» αναφέρει ο κ. Ιατρίδης.

Η τηλεόραση ήταν άγνωστη στην Ελλάδα. Οταν ο Τριανταφυλλίδης άκουσε την ιδέα απάντησε: «Τρελός είσαι μου φαίνεται. Ούτε τα χρήματα έχουμεούτε τον χρόνο.Και σίγουρα δεν έχουμε τις γνώσεις. Δεν μπορεί να γίνει». Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Αφού σκέφτηκε για λίγο την ιδέα, χαμογέλασε και είπε: «Η ιδέα είναι θαυμάσια κι εσύ φαίνεται να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις. Προχωρούμε». Ετσι, ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου, δεδομένου ότι μόλις σε πέντε μήνες θα έπρεπε να είχε στηθεί από το μηδέν ένας τηλεοπτικός σταθμός και μάλιστα από ανθρώπους που δεν είχαν την παραμικρή ιδέα από τηλεόραση.

Το ζήτημα του τεχνικού εξοπλισμού λύθηκε σε συνεργασία με την εταιρεία Ρhilips, που αποδέχτηκε να στηρίξει το εγχείρημα δανείζοντας μηχανήματα και προσφέροντας την τεχνογνωσία της. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας είχαν τις επιφυλάξεις τους. Οπως εξήγησε ένας ολλανδός τεχνικός στον κ. Ιατρίδη «αν ζητούσατε να αγοράσετε τα μηχανήματα και αν αναλαμβάναμε εμείς την εγκατάσταση του σταθμού, θα σας τον παραδίδαμε σε 14 μήνες. Πώς θα τα καταφέρετε εσείς μόνο μέσα σε 4 μήνες;».

Η τόλμη της άγνοιας όμως αποδείχτηκε πιο ισχυρή από τις επιφυλάξεις των ειδικών. Σαν στούντιο χρησιμοποιήθηκε το περίπτερο της ΔΕΗ. Από τις τέσσερις κάμερες που ήταν απαραίτητες, μία προμήθευσε η ΔΕΗ, μία η Ρhilips και τις άλλες δύο τις δάνεισαν το Πολυτεχνείο και το Μαιευτήριο Αλεξάνδρα. Ως τεχνικός υπεύθυνος είχε κληθεί από την Αμερική ο Ι. Κεσίσογλου, καθηγητής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Ιthaca. Την παραγωγή του προγράμματος είχε αναλάβει ο δημοσιογράφος Κώστας Καζαντζής, που εκείνη την εποχή αρθρογραφούσε με το ψευδώνυμο «Ιndex». Οι υπόλοιποι συνεργάτες ήταν ως επί το πλείστον υπάλληλοι της ΔΕΗ. Ως εκφωνήτρια των εκπομπών επελέγη η υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της ΔΕΗ στη Θεσσαλονίκη Λίτσα Φωκίδου γιατί είχε ωραία σκηνική παρουσία και καλή άρθρωση.

Το τρίωρο καθημερινό πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα φιλόδοξο. Αρχιζε στις 7.30 το απόγευμα με κουκλοθέατρο και ταινίες μικρού μήκους 16 μιλιμέτρ και συνέχιζε με τις ειδήσεις των οκτώ. Ακολουθούσαν ζωντανές εκπομπές όπως: το ελληνικό χορόδραμα υπό τη διεύθυνση της Ραλλούς Μάνου, μια εκπομπή για κυρίες που παρουσίαζε η ηθοποιός Τασσώ Καββαδία με τίτλο «Μια Αθηναία σας ομιλεί», μουσικά ιντερμέδια, ταχυδακτυλουργίες και διαγωνισμός νέων ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη . Υπήρχαν ακόμη ζωντανές συνεντεύξεις πολιτικών, ακαδημαϊκών και σταρ του κινηματογράφου όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη που έκανε εκεί και την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση.

Διαβάστε περισσότερα στο Βήμα (04.09.2010).