Ανέκδοτη Διδώ Σωτηρίου στα βιβλιοπωλεία

Με τη συμπλήρωση έξι χρόνων από τον θάνατο της πεζογράφου Διδώς Σωτηρίου, στις 23 Σεπτεμβρίου του 2004, οι εκδόσεις Κέδρος αναγγέλλουν ότι ετοιμάζουν την κυκλοφορία ενός ανέκδοτου μυθιστορήματός της με τίτλο «Τα παιδιά του Σπάρτακου».

«Πρόκειται για μυθιστόρημα το οποίο δούλευε η συγγραφέας τη δεκαετία του 1960» είπε στο «Βήμα» η καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ερη Σταυροπούλου, η οποία έχει αναλάβει την επιμέλεια της έκδοσής του. «Σχεδιάζω ένα μυθιστόρημα, την “Κόρη του Σπάρτακου”,που θα έχει ηρωίδα μια θρακιώτισσα εργάτρια» έλεγε η Διδώ Σωτηρίου τον Αύγουστο του 1962 σε συνέντευξή της στον Δημήτρη Ραυτόπουλο στην «Επιθεώρηση Τέχνης». Το 1991 δημοσίευσε στο περιοδικό «Το δέντρο» απόσπασμα του έργου, ωστόσο δεν προχώρησε στην έκδοσή του όσο ζούσε.

Το κείμενο, το οποίο εντοπίστηκε στα κατάλοιπα της συγγραφέως με τον τίτλο «Τα παιδιά του Σπάρτακου», χειρόγραφο στο μεγαλύτερο μέρος του, εντάσσεται στον κύκλο των «ελληνικών» μυθιστορημάτων της Σωτηρίου που διαδραματίζονται τον 20ό αιώνα στην Ελλάδα, στον οποίο ανήκουν επίσης η «Ηλέκτρα» (1961), μυθιστορηματική βιογραφία της αντιστασιακής Ηλέκτρας Αποστόλου, η «Εντολή» (1976), που αναφέρεται στη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη, και το νεότερο «Κατεδαφιζόμεθα» (1982).

Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας. Η δράση τοποθετείται στη Θράκη και στην Αθήνα και διατρέχει την περίοδο από τις αρχές του 20ού αιώνα ως τα χρόνια του Εμφυλίου. Ιστορικά γεγονότα στα οποία εστιάζει η αφήγηση είναι η εξέγερση των σηροτρόφων της Θράκης στη δεκαετία του 1930 και οι διώξεις των αρι στερών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Η συγγραφέας αντλεί το υλικό της από αφηγήσεις γυναικών κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές «Αβέρωφ» τις οποίες άκουγε κατά τις επισκέψεις της στην αδελφή της Ελλη Παππά. Το έργο, το οποίο θα συνοδεύεται από εισαγωγή και εκτεταμένο σχολιασμό, αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2011.

Από τις πιο σημαντικές μεταπολεμικές ελληνίδες πεζογράφους, η Διδώ Σωτηρίου έχει ταυτιστεί περισσότερο με τα πρώτα μυθιστορήματά της, το «Οι νεκροί περιμένουν» (1959) και τα «Ματωμένα χώματα» (1962), που αναφέρονται σε γεγονότα σχετικά με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Γεννημένη το 1909 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, μετά το 1922 έφθασε με την οικογένειά της στην Ελλάδα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Ηταν μέλος του ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής και της Αντίστασης συμμετείχε σε γυναικείες οργανώσεις και στον παράνομο Τύπο. Εντονα πολιτικοποιημένη, αγωνίστηκε για την κοινωνική απελευθέρωση των γυναικών και έλαβε μέρος στο συνέδριο της Κοινωνίας των Εθνών στη Γενεύη το 1935, όπου γνωρίστηκε με τη σύντροφο του Λένιν, Αλεξάντρα Κολοντάι, και στο ιδρυτικό συνέδριο της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών το 1945 στο Παρίσι. Ηταν αδελφή της Ελλης Παππά, συντρόφου του Νίκου Μπελογιάννη.

Πηγή: Το Βήμα (24.09.2010).