Από τους µεγάλους Ολλανδούς του 15ου αιώνα ώς τον Λούσιαν Φρόιντ: η περιήγηση στην έκθεση της συλλογής του εφοπλιστή Γιώργου Οικονόµου συστήνει τα µεγάλα καλλιτεχνικά ρεύµατα έξι αιώνων.
Καθώς ο επισκέπτης διασχίζει τους διαδρόµους της Δηµοτικής Πινακοθήκης όλο καικάποια µικρή επιγραφή –«ακαδηµαϊσµός» στην αρχή, «ιµπρεσιονισµός» αργότερα, «Dada» στοτέλος – τοναναγκάζει να κόψει φόρα και να διαβάσει τα σύντοµα σηµειώµατα για το δάσος πίσω από το δέντρο. Με άλλα λόγια, για το κίνηµα στο οποίο ανήκειο πίνακας µπροστά του.
«Σκοπός δεν ήταν να παραθέσουµε τα έργα το ένα δίπλαστο άλλο, αλλά να αφηγηθούµε την εξέλιξη της µοντερνικότητας, πουείναι και τοβασικό ενδιαφέρον του συλλέκτη», λέει η διευθύντρια τηςΠινακοθήκηςΝέλλη Κυριαζή, πουαπό τα1.400 έργα τηςσυλλογής επέλεξε και ταξινόµησε τα 420 της έκθεσης.
Καλύτερη αρχή από τη φλαµανδική σχολή δεν θα µπορούσε να υπάρξει. Με το που µπαίνει κανείς στην πρώτη αίθουσα το βλέµµα του πέφτει στο «Νεαρό ζευγάρι» µετην πόζα«cheek tocheek», που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Από τους υπόλοιπους πίνακες, ο Γύζης και ο Ιακωβίδης στέκονται σαν µειονότητα µέσαστο σύνολο.«Ο κ. Οικονόµου δείχνει περιορισµένο ενδιαφέρον για τους έλληνες δηµιουργούς», σηµειώνει η επιµελήτρια κ. Δηµητρακοπούλου. Στο δεύτερο κτίριο, κρυµµένος στην πρώτη γωνία, περιµένει ο «σταρ» της έκθεσης. Το «Πορτρέτο της Μαρί Μαρέβνα σε ανάµνηση» διά χειρός Πάµπλο Πικάσο χρονολογείται από το 1951. Μόλις οκτώ µέτραχωρίζουν τονπίνακα από µία άλλη ιέρεια του Ισπανού: τον πίνακα «Ηλιος σε ύφαλο» υπογράφει η Φρανσουάζ Ζιλό, µε την οποία ο ζωγράφος έζησε από το 1944 ώς το 1953.
Ο εντυπωσιακός πολύχρωµος «Δον Κιχώτης» του Οτο Μούλερ είναι η τελευταία δυνατή εντύπωση πριν περάσει κανείς στο δυνατό χαρτί του ντανταϊσµού. Πάνω που µονολογείς ότι οι υπεύθυνοι ξέχασαν ένα γυάλινο κουτί στον τοίχο, διαβάζεις την επιγραφή και η περιήγηση ξαναβρίσκει τον ρυθµό της. Πρόκειται για ένα κολάζ του Μαρσέλ Ντισάν, φτιαγµένο από δύο ποδιές.
Για το τέλος, Πικάσο και πάλι. Αυτή τη φορά όµωςστην αίθουσα των σχεδίων, όπουοι εντυπώσεις πλέον µοιράζονται ανάµεσα στον µεγάλο κυβιστή αλλά και τους Γκογκέν, Ματίς, Κίρικο, Ντε Κούνινγκ, Μοντιλιάνι, Τουόµπλι και Λούσιαν Φρόιντ.
«Η αγορά γίνεται µε τα µάτια και όχι µε τα αυτιά» και «στόχος είναι η αδιαφορία για τη µόδα και τον θόρυβο», σηµειώνει ο ιδιοκτήτης της συλλογής στον κατάλογο της έκθεσης. Ο εφοπλιστής Γιώργος Οικονόµου, ιδρυτής της εταιρείας DryShips, θεωρείται ένας από τους πιο δραστήριους επιχειρηµατίες στον χώρο της ναυτιλίας. Το 2008 το όνοµά του εµφανίστηκε στη λίστα του «Forbes» µε τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη. Τα τελευταία 20 χρόνια ασχολείται µε την αγορά έργων τέχνης, ταξιδεύοντας πολύ συχνά σε Γερµανία και Αυστρία για να εκτιµήσει ο ίδιος τις προτάσεις. Την τελευταία πενταετία έργα τής συλλογής του έχουν φιλοξενηθεί στη Βασιλική Ακαδηµία Λονδίνου, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού, στο Μουσείο Madre της Νάπολι, στο Μπελβεντέρε της Βιέννης, στο Kunstforum της ίδιας πόλης, αλλά και στην Ελλάδα, στο Μουσείο Ηρακλειδών.
Πηγή: Τα Νέα (18.02.2011).
Καθώς ο επισκέπτης διασχίζει τους διαδρόµους της Δηµοτικής Πινακοθήκης όλο καικάποια µικρή επιγραφή –«ακαδηµαϊσµός» στην αρχή, «ιµπρεσιονισµός» αργότερα, «Dada» στοτέλος – τοναναγκάζει να κόψει φόρα και να διαβάσει τα σύντοµα σηµειώµατα για το δάσος πίσω από το δέντρο. Με άλλα λόγια, για το κίνηµα στο οποίο ανήκειο πίνακας µπροστά του.
«Σκοπός δεν ήταν να παραθέσουµε τα έργα το ένα δίπλαστο άλλο, αλλά να αφηγηθούµε την εξέλιξη της µοντερνικότητας, πουείναι και τοβασικό ενδιαφέρον του συλλέκτη», λέει η διευθύντρια τηςΠινακοθήκηςΝέλλη Κυριαζή, πουαπό τα1.400 έργα τηςσυλλογής επέλεξε και ταξινόµησε τα 420 της έκθεσης.
Καλύτερη αρχή από τη φλαµανδική σχολή δεν θα µπορούσε να υπάρξει. Με το που µπαίνει κανείς στην πρώτη αίθουσα το βλέµµα του πέφτει στο «Νεαρό ζευγάρι» µετην πόζα«cheek tocheek», που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Από τους υπόλοιπους πίνακες, ο Γύζης και ο Ιακωβίδης στέκονται σαν µειονότητα µέσαστο σύνολο.«Ο κ. Οικονόµου δείχνει περιορισµένο ενδιαφέρον για τους έλληνες δηµιουργούς», σηµειώνει η επιµελήτρια κ. Δηµητρακοπούλου. Στο δεύτερο κτίριο, κρυµµένος στην πρώτη γωνία, περιµένει ο «σταρ» της έκθεσης. Το «Πορτρέτο της Μαρί Μαρέβνα σε ανάµνηση» διά χειρός Πάµπλο Πικάσο χρονολογείται από το 1951. Μόλις οκτώ µέτραχωρίζουν τονπίνακα από µία άλλη ιέρεια του Ισπανού: τον πίνακα «Ηλιος σε ύφαλο» υπογράφει η Φρανσουάζ Ζιλό, µε την οποία ο ζωγράφος έζησε από το 1944 ώς το 1953.
Ο εντυπωσιακός πολύχρωµος «Δον Κιχώτης» του Οτο Μούλερ είναι η τελευταία δυνατή εντύπωση πριν περάσει κανείς στο δυνατό χαρτί του ντανταϊσµού. Πάνω που µονολογείς ότι οι υπεύθυνοι ξέχασαν ένα γυάλινο κουτί στον τοίχο, διαβάζεις την επιγραφή και η περιήγηση ξαναβρίσκει τον ρυθµό της. Πρόκειται για ένα κολάζ του Μαρσέλ Ντισάν, φτιαγµένο από δύο ποδιές.
Για το τέλος, Πικάσο και πάλι. Αυτή τη φορά όµωςστην αίθουσα των σχεδίων, όπουοι εντυπώσεις πλέον µοιράζονται ανάµεσα στον µεγάλο κυβιστή αλλά και τους Γκογκέν, Ματίς, Κίρικο, Ντε Κούνινγκ, Μοντιλιάνι, Τουόµπλι και Λούσιαν Φρόιντ.
«Η αγορά γίνεται µε τα µάτια και όχι µε τα αυτιά» και «στόχος είναι η αδιαφορία για τη µόδα και τον θόρυβο», σηµειώνει ο ιδιοκτήτης της συλλογής στον κατάλογο της έκθεσης. Ο εφοπλιστής Γιώργος Οικονόµου, ιδρυτής της εταιρείας DryShips, θεωρείται ένας από τους πιο δραστήριους επιχειρηµατίες στον χώρο της ναυτιλίας. Το 2008 το όνοµά του εµφανίστηκε στη λίστα του «Forbes» µε τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη. Τα τελευταία 20 χρόνια ασχολείται µε την αγορά έργων τέχνης, ταξιδεύοντας πολύ συχνά σε Γερµανία και Αυστρία για να εκτιµήσει ο ίδιος τις προτάσεις. Την τελευταία πενταετία έργα τής συλλογής του έχουν φιλοξενηθεί στη Βασιλική Ακαδηµία Λονδίνου, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού, στο Μουσείο Madre της Νάπολι, στο Μπελβεντέρε της Βιέννης, στο Kunstforum της ίδιας πόλης, αλλά και στην Ελλάδα, στο Μουσείο Ηρακλειδών.
Πηγή: Τα Νέα (18.02.2011).
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου