«Θέλω να γίνω πιλότος» έγραφε η πλειονότητα των αγοριών στα εφηβικά ημερολόγια μιας άλλης εποχής, τότε που μεσουρανούσε η «μεθ-ωνάσια» κρατική Ολυμπιακή, με την πλειονότητα των πιλότων της να προέρχεται από την Πολεμική Αεροπορία και τη Σχολή Ικάρων. Τα χρόνια πέρασαν, η Ολυμπιακή έκλεισε, το όνειρο πληκτρολογείται μάλλον στο Facebook και η επαγγελματική εκπαίδευση στον χώρο της Αεροπορίας άλλαξε με το άνοιγμα της πρώτης ολοκληρωμένης Αεροπορικής Ακαδημίας, πιστοποιημένης ως «Εκπαιδευτικός Οργανισμός Πτητικής Εκπαίδευσης και Πιστοποίησης επί Τύπου» από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) και παράλληλα διαπιστευμένης από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ασφαλείας της Αεροπορίας (ΕΑSΑ).
«Στόχος μας όταν ξεκινήσαμε ήταν η δημιουργία μιας Αεροπορικής Ακαδημίας που δεν θα υστερεί σε τίποτε από τις αντίστοιχες στο εξωτερικό αλλάαντιθέτως θα εκμεταλλευτεί τα μοναδικά πλεονεκτήματα της χώρας μας» μας λέει ο πρόεδρος της Didavia, κυβερνήτης Δημήτρης Κρεμιώτης, τέως διευθυντής Πτητικής Εκμετάλλευσης των Ολυμπιακών Αερογραμμών, και αναφέρεται στη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, «με εύκολη πρόσβαση από και προς τις χώρες της Βαλκανικής,της Μέσης Ανατολής,της Βόρειας Αφρικής,του Περσικού Κόλπου», στα δεκάδες μη αξιοποιημένα αλλά με κατάλληλη υποδομή αεροδρόμια, «τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για επαγγελματική εκπαίδευση χειριστών αεροσκαφών καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου», και στις μετεωρολογικές συνθήκες, «ιδανικές για αρχική αεροπορική εκπαίδευση αφούλόγω των κατάλληλων μετεωρολογικών συνθηκών τηςη Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να καταστεί η Φλόριδα της Ευρώπης,ένα τόπος με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τη λεγόμενη Γενική Αεροπορίααλλά και την αεροπορική εκπαίδευση» συμπληρώνει.
Βρισκόμαστε στα Μέγαρα, συγκεκριμένα στη Μονάδα Εξυπηρέτησης Αεροσκαφών Γενικής Αεροπορίας, που φιλοξενείται στον Αερολιμένα Πάχης. Σε αυτό το πρακτικά και ουσιαστικά στρατιωτικό αεροδρόμιο νέοι και μεσήλικοι επιχειρούν απογειώσεις και προσγειώσεις. Στόχος; Για κάποιους η ερασιτεχνική εκπαίδευση- να μπορούν να πάρουν τον αέρα τους στα 5.000 πόδια-, για κάποιους άλλους η επαγγελματική σταδιοδρομία. Οι ειδικοί εκπαιδευτές είναι έτοιμοι να τους διδάξουν την «πιλοτική» από Cessna ως Βoeing 747 Jumbo.
Ο ελληνοελβετός εκπαιδευτής της Didavia Νικόλαος Χρυσολούρης συμβουλεύει τους φιλόδοξους υποψήφιους πιλότους και μαθητές του «να μη βάζουν σύνορα στη δουλειά τους, να μην περιορίζονται στην Ελλάδα ως τόπο εργασίας αλλά να σκεφτούν παγκοσμιοποιημένα καθώς οι αγορές στο εξωτερικό ανοίγουν» .
«Η πιο πρόσφατη πρόβλεψη τοποθετεί τη διεθνή ανάγκη σε νέους επαγγελματίες πιλότους στις 23.000 ετησίως για τα επόμενα 20 χρόνια για να αντεπεξέλθει στη διαρκώς αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση. Αντίστοιχα, η παγκόσμια “παραγωγή” νέων πιλότων υπολογίζεται στις 15.000 ετησίως. Το έλλειμμα αυτό δημιουργεί πληθώρα επαγγελματικών ευκαιριών για τους νέους αλλά και επιχειρηματικών ευκαιριών για τις ελληνικές εταιρείες» λέει ο διευθύνων σύμβουλος της Didavia Κωνσταντίνος Μαχαίρας.
Στις μετρημένες ακόμη αεροπορικές ακαδημίες της Ελλάδας νέοι και πιο ώριμοι μαθητές επενδύουν σε ώρες πτήσης: «Εχω 60.000 ευρώ στην άκρη. Ή θα άνοιγα μαγαζί ή θα γινόμουν πιλότος. Επέλεξα το δεύτερο, που ήταν και το απωθημένο μου» μας λέει ένας τριαντάρης σπουδαστής που κρατά την ανωνυμία του. Είδε την εγγραφή του στην Ακαδημία ως επένδυση η οποία θα του αποφέρει έναν αξιοπρεπή μισθό σε καιρό κρίσης, καθώς δεν είναι αρνητικός στο να δουλέψει σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου οι θέσεις εργασίας είναι ακόμη πολλές.
«Σας ομιλεί η πιλότος Φένια Κουτσονίκα, 29 ετών, μητέρα δύο παιδιών». Εργάζεται ως αεροσυνοδός σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία από το 2000. Εδώ και μερικούς μήνες είναι μαθητευόμενη πιλότος- η μόνη γυναίκα στη σχολή- και είναι αποφασισμένη να πάρει επαγγελματικό πτυχίο και (γιατί όχι;) να αλλάξει σταδιοδρομία. «Οι πιλότοι δεν έχουν θέμα εμφάνισης» λέει μεταξύ αστείου και σοβαρού. Η επιλογή της θα της κοστίσει αρκετές χιλιάδες ευρώ και πολλές ώρες μελέτης και εξάσκησης. Τα παιδιά της την έχουν θαυμάσει να πετάει- στα έξι χιλιάδες πόδια ακόμη- αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό είναι κάτι παραπάνω από ένα χόμπι: «Ξυπνάω στις τέσσερις το πρωί, πηγαίνω στη δουλειά, συνήθως έχω πολύ πρωινές πτήσεις, το μεσημέρι αν δεν έχω διανυκτέρευση επιστρέφω για να παραλάβω τα παιδιά και μετά πηγαίνω στην Ακαδημία. Τα βράδια διαβάζω και το κάνω χωρίς γκρίνιες. Από τα είκοσί μου ήθελα να γίνω πιλότος αλλά οι γονείς μου τότε δεν με χρηματοδοτούσαν. Μάζεψα δικά μου χρήματα και το παλεύω. Αν είσαι υγιής, μπορείς πάντα να κάνεις αυτό που θέλεις. Απλώς αν είσαι πολύ μεγάλος σε ηλικία ίσως να μην το κάνεις επάγγελμα. Δεν θα ανήκεις όμως σε αυτούς που γερνώντας λένε ότι είχαν ένα όνειρο και δεν το έκαναν πραγματικότητα».
http://www.egnatiaaviation.com/
http://www.fas.gr/
http://www.didavia.com/
Διαβάστε περισσότερα στο Βήμα (12.02.2011).
«Στόχος μας όταν ξεκινήσαμε ήταν η δημιουργία μιας Αεροπορικής Ακαδημίας που δεν θα υστερεί σε τίποτε από τις αντίστοιχες στο εξωτερικό αλλάαντιθέτως θα εκμεταλλευτεί τα μοναδικά πλεονεκτήματα της χώρας μας» μας λέει ο πρόεδρος της Didavia, κυβερνήτης Δημήτρης Κρεμιώτης, τέως διευθυντής Πτητικής Εκμετάλλευσης των Ολυμπιακών Αερογραμμών, και αναφέρεται στη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, «με εύκολη πρόσβαση από και προς τις χώρες της Βαλκανικής,της Μέσης Ανατολής,της Βόρειας Αφρικής,του Περσικού Κόλπου», στα δεκάδες μη αξιοποιημένα αλλά με κατάλληλη υποδομή αεροδρόμια, «τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για επαγγελματική εκπαίδευση χειριστών αεροσκαφών καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου», και στις μετεωρολογικές συνθήκες, «ιδανικές για αρχική αεροπορική εκπαίδευση αφούλόγω των κατάλληλων μετεωρολογικών συνθηκών τηςη Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να καταστεί η Φλόριδα της Ευρώπης,ένα τόπος με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τη λεγόμενη Γενική Αεροπορίααλλά και την αεροπορική εκπαίδευση» συμπληρώνει.
Βρισκόμαστε στα Μέγαρα, συγκεκριμένα στη Μονάδα Εξυπηρέτησης Αεροσκαφών Γενικής Αεροπορίας, που φιλοξενείται στον Αερολιμένα Πάχης. Σε αυτό το πρακτικά και ουσιαστικά στρατιωτικό αεροδρόμιο νέοι και μεσήλικοι επιχειρούν απογειώσεις και προσγειώσεις. Στόχος; Για κάποιους η ερασιτεχνική εκπαίδευση- να μπορούν να πάρουν τον αέρα τους στα 5.000 πόδια-, για κάποιους άλλους η επαγγελματική σταδιοδρομία. Οι ειδικοί εκπαιδευτές είναι έτοιμοι να τους διδάξουν την «πιλοτική» από Cessna ως Βoeing 747 Jumbo.
Ο ελληνοελβετός εκπαιδευτής της Didavia Νικόλαος Χρυσολούρης συμβουλεύει τους φιλόδοξους υποψήφιους πιλότους και μαθητές του «να μη βάζουν σύνορα στη δουλειά τους, να μην περιορίζονται στην Ελλάδα ως τόπο εργασίας αλλά να σκεφτούν παγκοσμιοποιημένα καθώς οι αγορές στο εξωτερικό ανοίγουν» .
«Η πιο πρόσφατη πρόβλεψη τοποθετεί τη διεθνή ανάγκη σε νέους επαγγελματίες πιλότους στις 23.000 ετησίως για τα επόμενα 20 χρόνια για να αντεπεξέλθει στη διαρκώς αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση. Αντίστοιχα, η παγκόσμια “παραγωγή” νέων πιλότων υπολογίζεται στις 15.000 ετησίως. Το έλλειμμα αυτό δημιουργεί πληθώρα επαγγελματικών ευκαιριών για τους νέους αλλά και επιχειρηματικών ευκαιριών για τις ελληνικές εταιρείες» λέει ο διευθύνων σύμβουλος της Didavia Κωνσταντίνος Μαχαίρας.
Στις μετρημένες ακόμη αεροπορικές ακαδημίες της Ελλάδας νέοι και πιο ώριμοι μαθητές επενδύουν σε ώρες πτήσης: «Εχω 60.000 ευρώ στην άκρη. Ή θα άνοιγα μαγαζί ή θα γινόμουν πιλότος. Επέλεξα το δεύτερο, που ήταν και το απωθημένο μου» μας λέει ένας τριαντάρης σπουδαστής που κρατά την ανωνυμία του. Είδε την εγγραφή του στην Ακαδημία ως επένδυση η οποία θα του αποφέρει έναν αξιοπρεπή μισθό σε καιρό κρίσης, καθώς δεν είναι αρνητικός στο να δουλέψει σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου οι θέσεις εργασίας είναι ακόμη πολλές.
«Σας ομιλεί η πιλότος Φένια Κουτσονίκα, 29 ετών, μητέρα δύο παιδιών». Εργάζεται ως αεροσυνοδός σε μεγάλη αεροπορική εταιρεία από το 2000. Εδώ και μερικούς μήνες είναι μαθητευόμενη πιλότος- η μόνη γυναίκα στη σχολή- και είναι αποφασισμένη να πάρει επαγγελματικό πτυχίο και (γιατί όχι;) να αλλάξει σταδιοδρομία. «Οι πιλότοι δεν έχουν θέμα εμφάνισης» λέει μεταξύ αστείου και σοβαρού. Η επιλογή της θα της κοστίσει αρκετές χιλιάδες ευρώ και πολλές ώρες μελέτης και εξάσκησης. Τα παιδιά της την έχουν θαυμάσει να πετάει- στα έξι χιλιάδες πόδια ακόμη- αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό είναι κάτι παραπάνω από ένα χόμπι: «Ξυπνάω στις τέσσερις το πρωί, πηγαίνω στη δουλειά, συνήθως έχω πολύ πρωινές πτήσεις, το μεσημέρι αν δεν έχω διανυκτέρευση επιστρέφω για να παραλάβω τα παιδιά και μετά πηγαίνω στην Ακαδημία. Τα βράδια διαβάζω και το κάνω χωρίς γκρίνιες. Από τα είκοσί μου ήθελα να γίνω πιλότος αλλά οι γονείς μου τότε δεν με χρηματοδοτούσαν. Μάζεψα δικά μου χρήματα και το παλεύω. Αν είσαι υγιής, μπορείς πάντα να κάνεις αυτό που θέλεις. Απλώς αν είσαι πολύ μεγάλος σε ηλικία ίσως να μην το κάνεις επάγγελμα. Δεν θα ανήκεις όμως σε αυτούς που γερνώντας λένε ότι είχαν ένα όνειρο και δεν το έκαναν πραγματικότητα».
http://www.egnatiaaviation.com/
http://www.fas.gr/
http://www.didavia.com/
Διαβάστε περισσότερα στο Βήμα (12.02.2011).
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου