Πολύτιμες μνήμες σε ψηφιακούς ουρανούς

O σκηνοθέτης δίνει τις οδηγίες και ο πρωταγωνιστής αφηγείται την ιστορία του στον φακό. Ο μοντέρ επιλέγει τα καλύτερα πλάνα και καθορίζει τη μουσική επένδυση. Στη συνέχεια, τα πλάνα ντύνονται με μουσική και το βίντεο προωθείται για προβολή. Ολα θυμίζουν συνηθισμένη διαδικασία παραγωγής καλλιτεχνικού ντοκυμαντέρ, όμως τα πεντάλεπτα βίντεο που δημιουργήθηκαν χθες στον πολυχώρο «Απόλλων» της Νομαρχίας Πειραιά δεν είχαν τίποτα το συνηθισμένο: σκηνοθέτες τους ήταν μαθητές του Πρότυπου Εκπαιδευτηρίου Αθηνών, πρωταγωνιστές τους ήταν εκπρόσωποι της τρίτης ηλικίας από το 1ο ΚΑΠΗ Νίκαιας, ενώ το μοντάζ και η επιμέλεια έγιναν σε συνεργασία μεταξύ τους.

Το βιωματικό εργαστήριο διοργανώθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ του Πανεπιστημίου των Αθηνών με στόχο να διερευνηθούν οι δυνατότητες εξοικείωσης της τρίτης ηλικίας με τον ψηφιακό κόσμο και να προωθηθεί η συνεργασία ανάμεσα σε μαθητές γυμνασίου και ηλικιωμένους για τη δημιουργία ενός ψηφιακού αποθέματος μέσα από τις αναμνήσεις τους.

«Ηταν υπέροχη εμπειρία να νιώθω ότι σκηνοθετώ ένα μικρό ντοκυμαντέρ με τις αναμνήσεις από τη ζωή της κυρίας Φιλίτσας», λέει η 13χρονη Φιλία Εμίρη, η οποία δημιούργησε ένα πεντάλεπτο βίντεο με βάση τις μαρτυρίες της 80χρονης συνονόματής της μπροστά στην κάμερα. «Η κυρία Φιλίτσα μου άνοιξε την ψυχή της και μου μίλησε για τις πιο τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία. Οταν ήταν επτά χρονών έχασε τη μαμά της και αναγκάστηκε να αναλάβει η ίδια τη φροντίδα των τεσσάρων αδελφών της. Μου τραγούδησε μπροστά στην κάμερα το νανούρισμα που τραγουδούσε τότε για να ησυχάσει τον μικρό της αδερφό. Ηταν πολύ συγκινητικό, δακρύσαμε», αναφέρει η Φιλία. Στη συνέχεια, μαζί με την κυρία Φιλίτσα επέλεξαν τα τραγούδια που θα χρησιμοποιούσαν για να «ντύσουν» το βίντεο και λίγο αργότερα, με τη χρήση ενός ειδικού προγράμματος για την παραγωγή βίντεο, το μικρό ντοκυμαντέρ ήταν έτοιμο για προβολή.

«Διοργανώσαμε τα εν λόγω εργαστήρια με στόχο να αφουγκραστούμε τη σχέση της τρίτης ηλικίας με τις ψηφιακές τεχνολογίες και ανακαλύψαμε ότι η τρίτη ηλικία έχει πράγματι μεγάλο ενθουσιασμό και όρεξη να ασχοληθεί. Ζητούμενο δεν είναι να τους διδάξουμε απλώς ορισμένες εισαγωγικές πληροφορίες στη χρήση υπολογιστή, αλλά να τους κάνουμε να αντιληφθούν ότι ο ψηφιακός κόσμος τούς αφορά. Οι ίδιοι έχουν ένα σπουδαίο πολιτιστικό απόθεμα το οποίο, αν μετατραπεί σε ψηφιακό, θα διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Μιχάλης Μεϊμάρης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής του ινστιτούτου που διοργάνωσε τα εργαστήρια.

Διαβάστε περισσότερα στο Βήμα (08.05.2010).