Το αρχιτεκτονικό θαύμα της Ισπανίας στο Αλσος Στρατού

«Ζούμε σε μια πόλη που λέγεται Ισπανία, όπου η αρχιτεκτονική ενσαρκώνει πολλά από τα όνειρα της κοινωνίας μας. Σε μια πόλη πολλαπλή, μεγάλη και συνάμα μικρή, ψηλή και χαμηλή, παράλια και μεσόγεια, όπου διασταυρώνονται τα κλασικότερα έργα της ισπανικής αρχιτεκτονικής με τις πιο σύγχρονες τάσεις». Τα ανωτέρω, διά στόματος του κ. Μανουέλ Μπλάνκο, καθηγητή Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου της Μαδρίτης, προσδιορίζουν το σκεπτικό της έκθεσης «Μια πόλη που λέγεται Ισπανία», η οποία εγκαινιάζεται σήμερα στην Εθνική Γλυπτοθήκη στο Αλσος Στρατού, στου Γουδή. Επιμελητής της έκθεσης ο ίδιος, παρουσίασε χθες αυτή την «πόλη» με τους δρόμους και τα κτίριά της αναπτυγμένα σε ένα τοπογραφικό σχέδιο που συμπίπτει με τον χάρτη της Ισπανίας, με τα νησιά και τις πόλεις της, δημιουργώντας έτσι μια εντελώς πρωτότυπη και σαφώς αρχιτεκτονική εικόνα.

Ενα γυάλινο μοντέλο πάνω στο οποίο έχουν τοποθετηθεί μακέτες, φωτογραφίες και σχέδια είναι το ανάπτυγμα της έκθεσης. Οι αναπαραστάσεις των κτιρίων έχουν τοποθετηθεί στον χάρτη σε αντιστοιχία με την πραγματική τους τοποθεσία και οι δρόμοι που τον διασχίζουν επιτρέπουν στον επισκέπτη να εισέρχεται στο εσωτερικό του αρχιτεκτονικού τοπίου σαν να περιδιάβαζε μια αληθινή πόλη με τις κατοικίες, τα μουσεία, τα πανεπιστήμια, τα λιμάνια, τα στάδια, τα γυμναστήρια και τις τράπεζές της. Πρόκειται για το «τοπίο» της ισπανικής αρχιτεκτονικής με ό,τι σημαντικότερο έχει σχεδιαστεί μέσα στην πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα: 80 έργα, 70 αρχιτεκτονικών γραφείων και περισσότερων από 100 αρχιτεκτόνων, που παρουσιάζουν τον πλούτο και την αστική πολυμορφία αυτής της χώρας.

«Ευθεία και καμπύλη, κύβος και σφαίρα, αλλά και ευφάνταστα παραβολοειδή σχήματα συνθέτουν τους πρωτότυπους όγκους αυτών των έργων, που δένουν με το περιβάλλον του Νότου και συνομιλούν αδιάκοπα με το φως» είπε η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και Γλυπτοθήκης κυρία Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.

Μεταξύ των έργων που παρουσιάζονται είναι ο πύργος του Κάρλος Φεράτερ, που κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής της Ισπανίας, και το «Μediatic» του Ρουίζ Γελ με τις «ζωντανές όψεις» του, όπως αποκαλούνται επειδή αλλάζουν χρώμα και προβολές. Επίσης, το ψαροχώρι των Ιρισάρι και Πιπέρα στο Μπελούσο, καθώς και αρκετά έργα του Καλατράβα. Υπάρχουν όμως και απρόσμενα αρχιτεκτονήματα, όπως ένα κόκκινο περίπτερο στην Κοιλάδα του Χέρτε, φημισμένη για τα κεράσια της, σχεδιασμένο από τους «Αμίδ Σέρο9», ή ένα αμφιθέατρο στα χωράφια της Πλασέντσια το οποίο έκτισε ο Σέλγας Κάνο σε σύγχρονη φόρμα και με κάλυψη από ένα φωτεινό στρώμα ολοκαίνουργιων υλικών. Αλλά και ολόκληρες «πόλεις», όπως ο ανασχεδιασμός της καρδιάς της Βαρκελώνης, από την Κάρμεν Πινός. Η οργάνωση της έκθεσης έχει γίνει στο πλαίσιο της ισπανικής προεδρίας από την εταιρεία SΕΑCΕΧ (Κρατική Εταιρεία Πολιτιστικής Δράσης στο Εξωτερικό) της Ισπανίας σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη.

Εθνική Γλυπτοθήκη, Κατεχάκη, Αλσος Στρατού, Γουδή.
Διάρκεια έκθεσης: 21 Μαΐου- 29 Αυγούστου 2010

Πηγή: Το Βήμα (20.05.2010).