Το «γονίδιο του πολεμιστή», υπεύθυνο για το ρίσκο

Είναι γνωστό και ως «γονίδιο του πολέμου» - μια μετάλλαξη που φαίνεται να κάνει τους ανθρώπους πιο επιθετικούς. Ωστόσο, οι ερευνητές αναφέρουν προσφάτως ότι όσοι διαθέτουν αυτό το γονίδιο μπορεί να μην είναι επιθετικοί αλλά να έχουν ένα προτέρημα στη διάκριση των συμφερόντων τους.

Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, οι «κάτοχοι» του περίφημου ΜΑΟΑ-L, του γονιδίου που ελέγχει χημικές διεργασίες στην περιοχή του εγκεφάλου, έχουν μεγαλύτερη τάση στην επιθετική συμπεριφορά. Ωστόσο, οι πολέμιοι θεωρούν ότι η επιρροή του συγκεκριμένου γονιδίου ποικίλλει ανάλογα με το υπόβαθρο του κάθε ατόμου. Η Cary Frydman και οι συνεργάτες της στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας στην Πασαντίνα ανακάλυψαν ότι όσοι έχουν το MAOA-L «απλά κάνουν καλύτερες επιλογές»· «δεν είναι πάντως το ίδιο με την επιθετικότητα».

Διάφορες παραλλαγές του MAOA παράγουν, πάνω-κάτω, ένα ένζυμο που υποβαθμίζει διάφορα βιοχημικά μηνύματα, γνωστά και ως νευροδιαβιβαστές. Όσοι άνθρωποι λοιπόν έχουν αυτό το γονίδιο είναι πιο επιρρεπείς σε βίαιες συμπεριφορές. Προσπαθώντας να αναλύσει αυτές τις διαφορές, η Frydman έδωσε σε 83 άνδρες εθελοντές 140 υποθετικές επιλογές. Έχοντας 3 λεπτά για κάθε επιλογή, οι άνδρες έπρεπε να αποφασίσουν αν προτιμούσαν μια ασφαλή επιλογή, π.χ να τους έδιναν 2 δολάρια ή μια επιλογή με ρίσκο όπως την προσφορά μιας πιθανότητας 50/50 να κερδίσουν 10 δολάρια ή να χάσουν 5.

Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι αυτές οι επιλογές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκαλύψουν τη συνολική τάση του ατόμου προς το ρίσκο. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα που ασχολήθηκε με το ζήτημα βρήκε ότι δεν υπήρχε κάποια διαφορά στους ανθρώπους που είχαν το «διαβόητο» γονίδιο. Το αξιοσημείωτο ωστόσο έγκειται στο ότι οι φέροντες το MAOA-L ήταν «καλύτεροι» στο να διαλέγουν -για τους εαυτούς τους- την πιο συμφέρουσα επιλογή. Ειδικότερα, σε δύο κρίσιμα στάδια της διαδικασίας απόφασης (πόσο αξίζει η κάθε επιλογή και η σύγκριση μεταξύ των δύο) τα άτομα αυτά έδειξαν ότι ήταν καλύτερα στο δεύτερο μέρος.

Η Frydman ισχυρίζεται ότι αυτό το εύρημα ενδεχομένως να μοιάζει με αυθορμητισμό αλλά μπορεί να αντανακλά περισσότερη πνευματική συγκέντρωση. Όπως και στους χαρτοπαίκτες· όταν βλέπεις ότι κάποιος στοιχηματίζει συνέχεια, νομίζεις ότι είναι άγεται και φέρεται από τον αυθορμητισμό του. Ωστόσο, μπορεί να ανταποκρίνεται στο «καλό χαρτί» που του έρχεται.

Ωστόσο, ο αντίκτυπος από τις γονιδιακές έρευνες μάλλον είναι μεγαλύτερος απ’ όσο φανταζόμαστε. Όσο η αποκωδικοποίηση της γονιδιακής ακολουθίας γίνεται φθηνότερη, λέει η Frydman, θα υπάρχουν μεγαλύτερες προσπάθειες για σύνδεση των γονιδίων με τη συμπεριφορά. Για να γίνει αυτό με ακρίβεια βέβαια, οι ερευνητές θα πρέπει να καθορίσουν τα συστατικά της συμπεριφοράς πολύ προσεκτικά· όπως ακριβώς κάνουν και με το DNA.

Πηγή: Η Καθημερινή (10.12.2010).