Καλλιτέχνες του δρόμου με περγαμηνές

Συνδυάζουν χρόνια πείρας στο γκραφίτι (ως «παράνομοι» καλλιτέχνες του δρόμου) με πτυχία ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών. Αναμειγνύουν την άρτια τεχνική των «συμβατικών» καλλιτεχνών με τη δύναμη, τη φρεσκάδα και την αμεσότητα της νεανικής έκφρασης του δρόμου. Τα αποτελέσματα αυτού του εκρηκτικού μείγματος ονομάζονται «αστικές τοιχογραφίες» και διακοσμούν με χρώματα και φαντασία το γκρίζο αστικό τοπίο, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας και παιχνιδιού στη μουντή καθημερινότητα.

«Ξεκίνησα την πορεία μου μέσα από τα γκραφίτι ήδη από την εφηβική μου ηλικία. Σταδιακά η τεχνική μου εξελίχθηκε και η αισθητική μου εμπλουτίστηκε χάρη και στις εμπειρίες που πήρα στο εξωτερικό, όπου οι τοιχογραφίες αποτελούν γενικευμένη πρακτική και έχουν σχεδόν περάσει στην κουλτούρα της καθημερινότητας» σχολιάζει ο κ. Βαγγέλης Χούρσογλου(Woozy), απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και της Λισαβόνας. Ο ίδιος έχει μετατρέψει λευκούς τοίχους σε έργα τέχνης, τόσο σε ιδιωτικές πολυκατοικίες όσο και δημόσια κτίρια, όπως σχολεία της Αθήνας, του Βόλου και της Καλαμάτας, στο πλαίσιο ενός πιλοτικού προγράμματος το οποίο διοργανώθηκε από την ομάδα «Carpe Diem» υπό την αιγίδα της Διεύθυνσης Σχολικής Μέριμνας του Δήμου Αθηναίων.

Αν και οι περισσότεροι τοιχογράφοι έχουν λάβει το βάπτισμα του πυρός μέσα από το γκραφίτι, απολαμβάνοντας την εκφραστική ελευθερία- συχνά ακόμη και την επιθετικότητα- που αυτό επιτρέπει, όταν επιχειρούν τη «μετάβαση» στις τοιχογραφίες βρίσκονται μπροστά σε μια τεράστια διεύρυνση του κοινού τους. «Το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε δεν μπορεί παρά να επιδράσει και στη θεματολογία των έργων μας» αναφέρει ο κ. Αλέξανδρος Βασμουλάκης, απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, ο οποίος έχει κοσμήσει με τοιχογραφίες του αρκετά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. «Οι τοιχογραφίες είναι αστικές εικονογραφήσεις, συνεπώς τα μηνύματά τους είναι για όλους. Αντιθέτωςτο γκραφίτι είναι ένας αυτόνομος εικαστικός κώδικας, ο οποίος ως μορφή επικοινωνίας είναι τελείως ξέχωρος και κλειστός» προσθέτει. Αν και οι τοιχογραφίες αποτελούν άρτια μορφή τέχνης- η οποία μάλιστα εμφανίζεται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια με τις τοιχογραφίες των σπηλαίων και ακολουθεί την ανθρώπινη ιστορία από την αρχαιότητα ως σήμεραοι σύγχρονοι τοιχογράφοι φαίνεται ότι δυσκολεύονται να αποχωριστούν τη «ρετσινιά» της παρανομίας του γκραφίτι! «Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα η τοιχογραφία δεν αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα που θα όφειλε, υπάρχει ακόμη μεγάλη επιφυλακτικότητα και μια τάση προς τη “λογοκρισία”, κυρίως από τους δημόσιους φορείς» αναφέρει ο κ. Χούρσογλου. «Η νοοτροπία πολλών ανθρώπων δεν έχει αλλάξει και συχνά ταυτίζουν την τέχνη του δρόμου με τον βανδαλισμό. Ακούν ότι ένας καλλιτέχνης έχει καταθέσει πρόταση για να ζωγραφίσει στον τοίχο τους και συμπεριφέρονται σαν να σκοπεύει να... τους τον γκρεμίσει!» λέει χαρακτηριστικά.

Συχνά λοιπόν προτού ακόμη στηθούν οι σκαλωσιές για μια τοιχογραφία, ο καλλιτέχνης είναι αναγκασμένος να περάσει μια επίπονη διαδικασία διαπραγματεύσεων, όπου η πρότασή του τίθεται υπό εξονυχιστικό έλεγχο και τα «μηνύματα» που υποτίθεται ότι θέλει να μεταδώσει αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα.

Πηγή: άρθρο - Το Βήμα (21.04.2010).