Αυξάνονται οι λάτρεις των σπηλαίων

Εξερευνούν το άγνωστο. Χαρτογραφούν απάτητες γωνιές και εδάφη. Φλερτάρουν με τον κίνδυνο κάθε ώρα και στιγμή από την ώρα που θα ξεκινήσουν την κάθοδό τους, αναζητώντας τα βαθύτερα σπήλαια της Ελλάδας. Είναι οι έλληνες σπηλαιολόγοι, «χομπίστες» οι περισσότεροι που σαγηνεύτηκαν από τη μαγεία της φύσης, οι οποίοι κάθε καλοκαίρι «πακετάρουν» τον εξοπλισμό τους και ετοιμάζονται για νέες ανακαλύψεις στα βουνά της Κρήτης, της Ηπείρου, της Πελοποννήσου και της Στερεάς. Και μάλιστα τα πηγαίνουν καλά, αφού πλέον η λίστα με τα βαθύτερα σπήλαια της Ελλάδας αλλάζει κάθε χρόνο, με τις ανακαλύψεις νέων και «απάτητων» να αυξάνονται ραγδαία.

Ηδη στη χώρα μας δραστηριοποιούνται 17 σπηλαιολογικοί σύλλογοι, οι οποίοι διαθέτουν περίπου 2.000 μέλη. Η Ελλάδα κρύβει προκλήσεις και εκπλήξεις για τους επίδοξους σπηλαιολόγους, διότι εν αντιθέσει με την Ευρώπη τα σπήλαιά της έχουν ελάχιστα εξερευνηθεί. Αυτή η φιλική προς το περιβάλλον ήπια μορφή τουρισμού, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να συμπληρώσει το τουριστικό μας προϊόν, στην ουσία τώρα αναπτύσσεται στη χώρα μας, καθώς τα ελληνικά σπήλαια προσελκύουν σιγά σιγά επισκέπτες από το εξωτερικό. Μάλιστα, μια μεικτή ελληνοβρετανική ομάδα είχε ανακαλύψει και εξερευνήσει ένα σπήλαιο βάθους 550 μέτρων στην Κρήτη πέρυσι το καλοκαίρι.

Η σπηλαιολογία- τουλάχιστον με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα- ξεκίνησε στο Καρς της Σλοβενίας κατά τη δεκαετία του 1880. Τότε, στην περιοχή υπήρχε σοβαρό έλλειμμα πόσιμου νερού και κάποιοι θαρραλέοι αποφάσισαν να ακολουθήσουν «το ποτάμι που χανόταν στη γη». Με αυτή την αποστολή, η οποία προέκυψε από τις πρακτικές ανάγκες της εποχής, ξεκίνησαν και οι πρώτες επιστημονικές παρατηρήσεις και αναφορές. Στη χώρα μας η ψυχαγωγική ενασχόληση των αστών με τα βουνά ξεκίνησε τη δεκαετία του 1910 με τη δημιουργία των πρώτων ορειβατικών συλλόγων, με γνωστότερο τον «Πάνα», ενώ μερικές δεκαετίες αργότερα δημιουργήθηκε η Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία.

Σήμερα, «εραστές» των σπηλαίων είναι άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών και των επαγγελμάτων, ενώ καλοί «πελάτες» της σπηλαιολογίας είναι και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι επιστήμονες, όπως οι γεωλόγοι και οι βιολόγοι. Για να γίνει κάποιος σπηλαιολόγος πρέπει να παρακολουθήσει τα ειδικά σεμινάρια που διοργανώνουν οι ανά την Ελλάδα σύλλογοι. Σε αυτά οι αμύητοι διδάσκονται την αντιμετώπιση κινδύνου, μαθαίνοντας τον εξοπλισμό και τους κανόνες ασφαλείας που πρέπει να ακολουθούνται όταν βρίσκεται κάποιος σε ένα σπήλαιο, αλλά και οδηγίες εξερεύνησης. Επίσης, γίνονται μαθήματα για τον σεβασμό του οικοσυστήματος του σπηλαίου, αλλά και για τους τρόπους χαρτογράφησης, καταγραφής και κατακόρυφης κατάβασης.

Στην Ελλάδα οι περισσότερες αποστολές πραγματοποιούνται το καλοκαίρι και μπορεί να διαρκέσουν από δύο ως τέσσερις εβδομάδες. Συχνά, οι ελληνικοί σύλλογοι επισκέπτονται σπήλαια και άλλων χωρών, όπως έκανε πέρυσι ο ΣΕΛΑΣ στην Αμπχαζία, όπου μάλιστα χρειάστηκε και ειδική άδεια προκειμένου να εξερευνήσει ένα ερεβώδες σπήλαιο βάθους 2.000 μέτρων! Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έχει καταγραφεί μια έκρηξη στις ανακαλύψεις των σπηλαιολόγων, τόσο λόγω της αρτιότερης πλέον εκπαίδευσης όσο και του καλύτερου εξοπλισμού.

Πηγή: άρθρο - Το Βήμα (10.04.2010).