Την «Κιβωτό», ελληνική συμμετοχή στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας παρουσιάζουν οι δημιουργοί της από τις 28 Μαρτίου στο Μουσείο Μπενάκη (Νέο Κτίριο). Μία ξύλινη κατασκευή που έχει 12 μέτρα μήκος, ύψος 3,30 και μέγιστο πλάτος 2,70 μέτρα, είναι επισκέψιμη για το κοινό και στο εσωτερικό της φιλοξενείται έκθεση φυτογενετικού υλικού (σπόροι, καρποί κ.ά.) σε ειδικές θήκες (γυάλινα βάζα, κουβάδες, πιάτα κλπ) συνθέτει την πρόταση που έχουν υπογράψει ο Ζήσης Κοτιώνης και η Φοίβη Γιαννίση.
Η αναφορά είναι ευθεία στην κιβωτό του κατακλυσμού αλλά δεν μιλάμε για μια κιβωτό- αντικείμενο, αντίθετα για κιβωτό που σηματοδοτεί ενεργοποίηση και πράξη. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν η εγκατάσταση αναστοχάζεται, σύμφωνα με τους δημιουργούς της, τους παλαιούς σπόρους και την ιδεολογική βιοποικιλότητα που είναι διαθέσιμη αλλά ξεχασμένη και υπό εξαφάνιση. Ανάμεσά τους σπόροι για διατροφή όπως τα σιτηρά και τα όσπρια, θεραπευτικοί, καλλωπιστικοί, αφροδισιακοί, ευφορικοί αλλά και θανάσιμοι. Παράλληλα όμως αυτή η Κιβωτός επαγγέλλεται και νέες κουλτούρες εδαφικής ζωής φέροντας τη μνήμη του φυτογενετικού υλικού από τα ελληνικά τοπία.
Η κιβωτός είναι λυόμενη, φτιαγμένη από τάβλες, δοκούς και επιφάνειες από κόντρα πλακέ θαλάσσης. Στον εσωτερικό της το αρχείο φυτών και σπόρων συμπληρώνεται από την εγκατάσταση μικρής κουζίνας, η οποία υπαινίσσεται την κατοίκηση του εκθεσιακού χώρου. Ταυτόχρονα οπτική και ηχητική εγκατάσταση από τον Γιάννη Ισιδώρου παράγει περιβάλλον προσομοίωσης με την αρχική, αγροτική παραγωγική εμπειρία. Ο Κώστας Μανωλίδης με τις τοπιακές τοπολογίες του υπαινίσσεται τη δυνατότητα αναστοχασμού πάνω στον πλούτο του εδάφους μέσα από τις αναπαραστάσεις του. Η Μαρία Παπαδημητρίου με το εργαστήριο σπορείας της επανεισάγει στο έδαφος της μητρόπολης πρακτικές αγροτικές συνδυασμένες με την ηδονική εμπειρία της διατροφής. Και τέλος ο Αλέξανδρος Ψυχούλης στοιχειοθετεί ίχνη ενός οδηγού για τον επίδοξο κηποτέχνη-καλλιεργητή της αστικής ζωής.
Η διοργάνωση της έκθεσης ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη.
Μουσείο Μπενάκη (Νέο Κτίριο, Πειραιώς 134, τηλ. 210 3453111), από 30 Μαρτίου έως 18 Μαΐου.
Πηγή: Το Βήμα (04.03.2011).
Η αναφορά είναι ευθεία στην κιβωτό του κατακλυσμού αλλά δεν μιλάμε για μια κιβωτό- αντικείμενο, αντίθετα για κιβωτό που σηματοδοτεί ενεργοποίηση και πράξη. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν η εγκατάσταση αναστοχάζεται, σύμφωνα με τους δημιουργούς της, τους παλαιούς σπόρους και την ιδεολογική βιοποικιλότητα που είναι διαθέσιμη αλλά ξεχασμένη και υπό εξαφάνιση. Ανάμεσά τους σπόροι για διατροφή όπως τα σιτηρά και τα όσπρια, θεραπευτικοί, καλλωπιστικοί, αφροδισιακοί, ευφορικοί αλλά και θανάσιμοι. Παράλληλα όμως αυτή η Κιβωτός επαγγέλλεται και νέες κουλτούρες εδαφικής ζωής φέροντας τη μνήμη του φυτογενετικού υλικού από τα ελληνικά τοπία.
Η κιβωτός είναι λυόμενη, φτιαγμένη από τάβλες, δοκούς και επιφάνειες από κόντρα πλακέ θαλάσσης. Στον εσωτερικό της το αρχείο φυτών και σπόρων συμπληρώνεται από την εγκατάσταση μικρής κουζίνας, η οποία υπαινίσσεται την κατοίκηση του εκθεσιακού χώρου. Ταυτόχρονα οπτική και ηχητική εγκατάσταση από τον Γιάννη Ισιδώρου παράγει περιβάλλον προσομοίωσης με την αρχική, αγροτική παραγωγική εμπειρία. Ο Κώστας Μανωλίδης με τις τοπιακές τοπολογίες του υπαινίσσεται τη δυνατότητα αναστοχασμού πάνω στον πλούτο του εδάφους μέσα από τις αναπαραστάσεις του. Η Μαρία Παπαδημητρίου με το εργαστήριο σπορείας της επανεισάγει στο έδαφος της μητρόπολης πρακτικές αγροτικές συνδυασμένες με την ηδονική εμπειρία της διατροφής. Και τέλος ο Αλέξανδρος Ψυχούλης στοιχειοθετεί ίχνη ενός οδηγού για τον επίδοξο κηποτέχνη-καλλιεργητή της αστικής ζωής.
Η διοργάνωση της έκθεσης ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη.
Μουσείο Μπενάκη (Νέο Κτίριο, Πειραιώς 134, τηλ. 210 3453111), από 30 Μαρτίου έως 18 Μαΐου.
Πηγή: Το Βήμα (04.03.2011).
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου