Με εκθέσεις γνωστών καλλιτεχνών ξεκίνησε το Φεστιβάλ Αθηνών

Μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά δεν είναι: να φιλοξενούνται δηλαδή εκθέσεις κορυφαίων ξένων καλλιτεχνών στον τόπο μας, τη στιγμή που η χώρα βιώνει την τεράστια οικονομική της κρίση. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι στο Φεστιβάλ Αθηνών, ο Ουίλιαμ Κέντριτζ, συμμετέχει αφιλοκερδώς στο πρόγραμμα με την έκθεσή του που μεταφέρθηκε από το Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, στην Πειραιώς 260, σε μια από τις αποθήκες του παλιού εργοστασίου που λειτουργούν για τις ανάγκες του Φεστιβάλ Αθηνών, από τότε που ανέλαβε την διεύθυνσή του ο Γιώργος Λούκος. Προς τιμήν του διευθυντή του φεστιβάλ, ο νοτιοαφρικανός εικαστικός καλλιτέχνης, δεν δέχθηκε αμοιβή αποδεικνύοντας ότι η τέχνη, σε καιρούς χαλεπούς λειτουργεί σαν αντίδοτο.

Έτσι το ελληνικό κοινό θα έρθει σε επαφή με την μνημειακή βιντεο-εγκατάσταση του στην οποία αντανακλάται το ενδιαφέρον και η έρευνα του καλλιτέχνη για την ακμή και την πτώση του ρωσικού μοντερνισμού, μέσα στο κλίμα του σταλινισμού. Σε μια από τις ασυντήρητες αποθήκες του εργοστασίου, το έργο του Κέντριτζ, αποκτά μεγαλύτερη ακόμα ένταση. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Οχτώ παράλληλα βίντεο, από υλικό των σοβιετικών αρχείων με πλάνα του Πολιτικού Γραφείου και την πανταχού παρούσα εικόνα του Στάλιν, αποσπάσματα από τις δίκες της Μόσχας, τις κατηγορίες και την απολογία του Μπουχάριν το 1936, ηχητικό σάουντ-τρακ με μουσική του Σοστακόβιτς, κινούμενα σχέδια για τα οποία χρησιμοποίησε φοιτητές - ηθοποιούς από την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Γιοχάνεσμπουργκ και «έντυσε» τις φιγούρες τους με χαρτί και μουσικό ``χαλί`` από τραγούδια που παραπέμπουν σε βιώματα του απαρτχάιντ. Η διάρκειας 15 λεπτών εγκατάστασή του, βασίστηκε στο σατιρικό διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ, «Η μύτη» . Ο ίδιος την ονομάζει «I am not me, the horse is not mine» και αποτέλεσε πρόπλασμα για την παραγωγή, που σκηνοθέτησε ο Κέντριτζ στη Νέα Υόρκη το 2010, της ομώνυμης όπερας του Ντμίτρι Σοστακόβιτς.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την διαμεσολάβηση της Μαρίνας Ηλιάδη, στην γκαλερί της οποίας (Μπερνιέ), το 2011 θα φιλοξενηθεί ατομική έκθεση του Κέντριτζ.

Επίσης σε άλλη αποθήκη της Πειραιώς 260, έχει εγκατασταθεί ένα άλλο επικό έργο, σκληρό, χαώδες αλλά και πολύ ενδιαφέρον που πυροδοτεί τη σκέψη του σύγχρονου κατοίκου για το παρόν του και το μέλλον σε οποιασδήποτε μητρόπολη. Πρόκειται για την μεγάλη εγκατάσταση που δεσπόζει σε 500τ.μ., του Κριστόφ Μπύχελ, ο οποίος γεννήθηκε στη Βασιλεία το 1966, η οποία ανήκει στον συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλο και την παραχώρησε έως τις 6 Ιουλίου στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Τρία κοντέινερς και τροχόσπιτα με σκουπίδια και άχρηστα αγαθά μιας αλόγιστα καταναλωτικής κοινωνίας, ο ορισμός τους χάους που ο καλλιτέχνης οργάνωσε μεθοδικά, με γνώση και σκέψη για να βάλει τον θεατή μπροστά στον καθρέφτη των πράξεων του και να ενεργοποιήσει την αδράνειά του.

Τέλος, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, θα μεταφερθεί τον Ιούλιο από το Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς 260, η έκθεση του φωτογράφου Σωκράτη Σωκράτους -γεννήθηκε στην Πάφο το 1971- ο οποίος με τη μορφή ημερολογίου φωτογραφίζει την πόλη που αγαπά, την Αθήνα, διεισδύει στην καθημερινότητά της και σχολιάζει καταρρίπτοντας συχνά τα όρια ανάμεσα στον φακό και το αντικείμενο φωτογράφησης.

Πηγή: Η Καθημερινή (02.06.2010).